Wintertime

Hallo hallo

Dit verhaal een keer niet vanuit Istanbul maar vanuit Sarajevo. We zijn inmiddels al meer dan een week onderweg naar huis aan het reizen en alles gaat tot nu toe super. Helaas is wel de winter nu definitief begonnen, maar ik ben allang blij dat ik het tot januari heb kunnen uitstellen. Het backpacken in de winter valt me eigenlijk niet tegen, het heeft ook wel weer wat zo in de sneeuw. Natuurlijk ishet jammer dat jeop een verveeld moment niet kan chillen (slapen) ineen parkje maar een cafeetje eneen spelletje backgammon is ook nooit vervelend ;)

Maar om bij het begin te beginnen: we vetrokken woensdag vanuit Istanbul naar Edirne, een klein stadje inTurkije. Nog even ruzie gemaakt met de mensen uit de dorm die geen woord engels konden en nu ook wilden dat ik iets ondertekende in het Turks. Na 4 maanden lang alle brieven, uitnodigingen voor feestjes en veranderingen in regels in het turks was dit een beetje de druppel en heb ik ze dat haarfijn uitgelegd, aangezien ze het toch niet konden verstaan. Uiteindelijk hebben verschillende studenten het voor me vertaald en zag ik geen andere oplossing dan het maar te tekenen maar ik denk niet dat ik nog met open armen word ontvangen als ik daar terug kom ;) In Edirne hebben we onze coachsurfer, Orhan ontmoet. Couchsurfen is een site waar je met mensen in contact kan komen die gratis een bed of bank voor je hebben waar je op kan slapen. Het leuke is dat je niet alleen geld bespaart maar ook eenheel ander beeld van de stad te zien krijgt dan (alleen) de grote toeristische attracties.Orhan woontnog thuis maar eerst hadden we zijn ouders helemaal niet gezien. Samen met hem hebben we de hele staddoorgebanjerd en hij kon er heel veel nuttigs over vertellen, superleuk. Meteen nog maar een extra nachtje gebleven en toen vertelde hij dat zijn ouders allebei blind waren maar dat we gewoon hoi moesten zeggen als we ze tegenkwamen op de gang en verder niks.Zo gezegd maar zo dus niet gedaan he?Toen we ze de volgende dag tegenkwamen in de gang en hoi zeiden werden we meteen gekust en in de keuken gesleurd voor een uitgebreid ontbijt. Ze konden allebei geen woord engels en zonder de lekker universele lichaamstaal is ons turks toch ook een stuk beperkter maar dat maakte het juist heel grappig en het waren echt ontzettend lieve mensen! Na een paar uur hebben we ons naar de stad kunnen slepen en daar weer gemeet met Orhan. Edirne is echt een super rustig chill stadje en dat was een veraderming na istanbul, waar je continue aangesproken word door taxichauffeurs, verkopers en gewoon mannen in het algemeen. Was echt wel goed klaar met Istanbul aan het eind dus was heel blij dat we zo een goede ervaring als laatste herinnering aan Turkije hebben.

Daarna door gereisd naar Plovdiv in Bulgarije. We zijn van plan om het meeste te liften maar vonden dit in Turkije toch een beetje eng dus hebben we maar een bus geboekt. Geheel in de Turkse mentaliteit ietwat te laat bij de bus gekomen die ons naar het busstation zou brengen. Geheel tegen de Turkse mentaliteit reed deze echter op tijd en moesten we er dus inspringen met onze massive tassen. Bij deze hectiek regel 1 van het reizen vergeten: check altijd of je in de goede bus zit.Je voelt het natuurlijk al aankomen maarwe kwamen natuurlijk aan op het verkeerde busstation. Een aardig ventje heeft ons meteen weer teruggebracht tot het centrum en daar moesten we een taxi pakken. Daarin gesprongen enmet de leukste taxichauffeur ooit gekletst en uitgelegd dat we nog maar 15 lira overhadden. Dit was geen probleem gelukkig dus vrolijk afscheid genomen van de man. Toen we goed om ons heen keken raakten we lichtelijk in paniek. We waren in de middle of nowhere, langs de weg en we hadden letterlijk nog 15 cent. Als de beste bus dus niet op zou komen dagen zouden we een groot probleem hebben. Voor de verandering maar een potje (of 5) backgammon gespeeld en toen kwam gelukkig totaal uit het niks de bus aangekart: wonderbaarlijk hoe dat zichzelf toch altijd opeens weer oplost. Gelukkig goed aankomen in Plovdiv en daar bij twee verschillende couchsurfers gebleven. Met de eerste zijn we heerlijk uit eten geweest en uit geweesten de dag erna zijn we heel fijn naar een zwembad geweest in een dorpje verderop. Hij moest helaas weg dus hebben we een andere couchsurfer gevonden. Die was aan het werk dus zijn broertje kwam ons ophalen. Dit bleek een hilarisch knaapje van net 18 te zijn die die avond zijn verjaardag vierde en het best cool vond dat er twee 22 jarige waren. In het begin was dit erg grappig maar later voelden weons toch wel echt te oud. Gelukkig kwam toen de echte couchsurfer thuis en zijn we met hem en zijn vrienden naar een bar gegaan voor wat serieusere gesprekken. Veel van de mensen vertelden ons dat ze couchsurften gebruikten omdat ze zelf niet konden reizen maar wel graag met buitenlandse mensen in contact wilden komen. Weer even zo een momentje waar we erg blij waren dat we uit Westeuropa komen en de hele wereld over kunnen reizen.

Daarna veel te snel afgescheid genomen en op naar Sofia, liftend dit keer. Het duurde even voor we door hadden wat de goede plek was maar toen we die eenmaal gevonden hadden stopte auto nummer 4 al om ons mee te nemen. De beste vent kon behalve het woord eagle niet zo veel engels dus waren de gesprekken, behalve het constante aanwijzen van de eagles, ietwat beperkt. Eenmaal in Sofia aangekomen onze volgende couchsurfer ontmoet, Johan. Johan is eenzweed maarwerkt online en doet dit steeds op een andere plek in de wereld, waar hij 2 of 3 maanden woont: kortom, mijn held. De eerste avond zijn we met hem en een van zijn ietwat vreemde vrienden naar een klimmuur geweest waar Ruth en ik er pijnlijk achterkwamen dat we toch echt wel erg uit vorm waren. De dagen erna met Johan de stad door gebanjerd, hij wist heel veel geheime plekjes en barretjes waardoor we echt een heel ander beeld van Sofia hebben dan de gemiddelde toerist :). Daarna liftend op naar Belgrado, waar we in tegenstelling tot de keer ervoor de juiste plek snel hadden gevonden. Dus na 10 minuten opgepikt door een rijke macedonier die op weg was naar een van de EK handbalwedstrijden in Nis. Ruth heeft ook altijd gehandbald dus dat was makkelijke gespreksstof :). Op de snelweg in Nis overgestapt naar een vrwachtwagenchauffeur die ons tot het begin van Belgrado heeft gereden en geen woord engels kon maar ons in gebarentaal uitlegde dat we best in zijn wagen mochten slapen als we geen lift naar het centrum konden vinden. Lief bedacht natuurlijk maar toch niet echt ons idee van goede plannen. Gelukkig stopte wederom na 3 minuten een auto die ons naar het centrum kon brengen. Zijn naam was Milan strongmen, het was een oud body builder en hij maakte het erg duidelijk dat we hem altijd konden bereiken als we problemen hadden en dat hij graag mensen voor ons in elkaar wou slaan: altijd een prettig idee ;). Omdat ons Belgrado plan nogal lastminute was hadden we geen leuke couchsurfer konden vinden dus zijn we naar een chill hostelletje gegaan waarvan de man ons uiteindelijk aan een kaartje voor 2 van de EKwedstrijden heeft geholpen: superrelaxed. Uiteindelijk dus naar zowel Polen-Denemarken en Serbie-Slowakije geweest wat allebei supermooie wedstrijden waren (27-26 en 21-21). De rest van de wedstrijden kijken we zoveel mogelijk online, waardoor ik echt heel erg verlang om zelf eindelijk weer te mogen! Verder in Belgrado veel rondgehobbeld, de gratis tour door de stad gedaan en nog meer rondgehobbeld. Opvallend was meteen hoe vriendelijke alle Serviers waren. Zodra we onze kaart tevoorschijn haalden kwamen er van alle kanten mensen aanhollen om te vragen of ze konden helpen, dat gaf het meteen een goed gevoel. Echt een aanradertje dus! Gister doorgegaan naar Sarajevo. Ruth was een beetje ziek, het weer was prut en er was geen directe snelweg dus hebben we besloten om de bus te nemen, ook wel weer eens lekker. Helaas stond de verwarming op bloedheet en stonk de man voor me naar sigaretten waardoor ik niet zoveel heb kunnen slapen (en dat gebeurd niet vaak). Aangekomen op het busstation moesten we nog 3 km lopen met onze grote backpacks door een sneeuwstorm maar dat ging allemaal nog verrassend soepel. Gelukkig ook snel ons chille hostelletje gevonden en daar zit ik nu. Als het goed is vertrekken we morgen naar Split waar we 2 of 3 nachtjes blijven voor we naar onze eindbestemming Ljubljana gaan. Over een weekje ben ik dus alweer thuis, een gek idee maar begin er stiekem wel heel veel zin in te krijgen :) Tot dan! xxxxx

Goodbye my lover

Ik moet jullie even waarschuwen. Ik ga hem zeggen: de standaard zin der zinnen maar ik kan er niet omheen:

Time really does fly when you're having fun.

De tijd hier is echt omgevlogen maar morgen vertek ik uit Istanbul om mijn roadtrip door Europa op weg naar Nederland te beginnen. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er van vind. Aan de ene kant kan ik wel janken dat ik alle mensen hier achter moet laten, het zonder het mooie uitzicht moet doen en het feit dat om elke hoek weer een totaal nieuw beeld kan komen en al het lekkere eten moet missen. Aan de andere kant heb ik ook wel genoeg van deze constante chaos, de vervelende taxichauffeurs, opdringerige verkopers en starende mannen. En ik heb natuurlijk ook superveel zin om weer te gaan reizen en weer heerlijk op mijn fietsje door Utrecht te crossen straks, samen met al mijn lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie en weer kaas te eten tot ik erbij neer val ;)

Mijn laatste twee weken in Istanbul waren gelukkig wel erg fijn! Met oud&nieuw waren Lennart & Rianne hier en hebben we een boottochje op de bosphorus gemaakt met onbeperkt drank. De sfeer zat er meteen goed in en het wiebelen van de boot gaf een extra dimensie aan het dansen en alle vlekken op vooral Lennarts shirt: het was echt een geslaagde avond. De volgende dag was natuurlijk niet zo productief en dat was best jammer aangezien ik de volgende 4 dagen tentamens en een grote deadline had. Dit proberen te combineren met Lennart& Rianne was best lastig maar ik heb mijn best gedaan. Uiteindelijk zijn de tentamens best oke gegaan en ga ik er gewoon van uit dat ik al mijn punten heb gehaald, wat ook leuk meegenomen is. Die vrijdag stond mijn volgende bezoek al op de deur: lieve Suus was hier voor het weekend :) Samen met haar lekker de marktjes afgestruind, veel gegeten, nog meer gewinkeld en lekker veel bijgepraat. Ook nog de dali exhibitie bezocht, wat een beetje tegenviel. In totaal zijn er 7 keer mensen op bezoek gekomen, altijd supervermoeiend maar heb wel absoluut waard: iedereen dikke dank!

Maandagavond heb ik mijn afscheidfeestje gevierd samen met Ruth. Het was echt zo een verjaardagsgevoel waar je heen en weer slingert tussen alle verschillende groepen mensen. Uiteindelijk was bijna iedereen ook gekomen, gekkenhuis echt. Het enige grote verschil was dat aan het eind afscheid moet worden genomen van iedereen. En laat dat nou net niet echt mijn ding zijn: ik bak er gewoon helemaal niks van. Heb het wonder boven wonder redelijk droog weten te houden, maar dat kwam ook deels omdat ik 4 van de belangrijkste (Marieke, Iris, Borcu en Ruth) nog moest. Vandaag gegeten bij Borcu, een turks meisje van mijn unversiteit en haar zussen en broertje: was echt een hele byzondere ervaring. Hun ouders zijn ongeveer 8 jaar geleden kort na elkaar overleden en ze hebben nu met zijn 4en een klein gezinnetje. Ondanks dat zijn ze ontzettend open, hartelijk en positief. Waarschijnlijk heeft mijn ietwat emotionele bui alles een beetje versterkt maar ik was echt heel erg onder de indruk van de manier waarop zij leven met zijn allen. Ben nu dus in een ontzettend IKWILHIERNIETWEG modus maar er zit niks anders op.

Mijn plannen voor Europa zijn nog redelijk vaag, omdat Ruth en ik het graag zo spontaan mogelijk willen doen. In het kort: morgen vertekken we naar Edirne (Turkije) om daarna naar Plovdiv en Sofia (Bulgarije) te gaan. Dan willen we rond 26 januari in slovenie zijn om een vriendinnetje van Izmir op te zoeken en daarna komen we richting huis. Zodra ik mijn ticket heb geboekt horen jullie maar ben denk ik rond 28/29/30 weer terug. Deze plannen zijn slechts een keer of 8 gewijzigd tot nu toe dus neem het niet te serieus allemaal maar dan hebben jullie een idee. Mijn kleren pastte trouwens voor geen meter in mijn backpack dus moet morgen met 3 losse tasjes erbij in de bus. Toch wel weer heel blij dat ik geen vliegtuig neem dan want dat zou niet eens kunnen ;)

Mijn volgende verhaal zal van ergens in Europa komen dusse tot dannn :)

kusjes!

Merry christmas!

Hoi leuke Nederlanders

Daar zit ik dan weer, terug in Istanbul na 3 heerlijke dagen in Nederland. Zie dat ik mijn laatste verhaal ben geeindigd bij het vertrek van Nicky& Evelien. Na een week vol studie stond een weekendje Bursa op de planning met Ruth, Timo en twee turken die ik niet kende. Sochtends lekker vroeg opgestaan (want daar hou ik wel van) en mijn tas fluitend ingepakt. Hoorde wel dat ik een smsje kreeg, maar vond het nuttiger om me eerst helemaal klaar te maken. Beetje jammer dat in het smsje stond dat de ferrys gecanceld waren omdat er te harde wind stond. Tas dus maar weer uitgepakt. Uiteindelijk met een deel van de groep gaan rondhobbelen in Istanbul en sávonds uitgeweest, wat ook nog dikke prima was. Zondag van de gelegenheid gebruik gemaakt om de hele dag in bed te liggen, moet ook best af en toe kunnen dacht ik zo.

De week erop stond in het teken van vervroegde kerstmis. Maandagavond hielden we namelijk met bijna alle erasmusstudenten en wat turken van de dorm een heerlijk kerstdiner. Een paar meisjes die het geregeld hadden, hadden zich flink uitgeleefd met alle kerstservetjes, kaarsjes en veel kerstmuziek waardoorik voor het eerst echt het kerstgevoel kreeg, en dat was best nodig na ook al sinterklaas totaal gemist te hebben dit jaar. De volgende dag ook een kerstdiner, maar nu met Ruth, Timo en Furkan. Hier was , behalve het vele eten, het kerstgevoel iets minder aanwezig maar ik heb maar gewoon flappie opgezet, dat hielp een hoop. Daarna nog tot diep in de nacht filmpjes gekeken en tavla gespeeld.

En toen was het al heel snel donderdag en vloog ik naar Nederland. Eerlijk gezegd: ik kon niet wachten! Ik had zeker weten nog lachend de komende twee maanden in Turkije kunnen blijven, maar als je je eenmaal instelt op een tochtje naar huis kan het niet snel genoeg beginnen. In het vliegtuig heerlijk geslapen, zelfs door het eten heen en supersnel door de douane gecrosst. Na een kleine miscommunicatie mijn ouders weten te vinden: genieten! Na de baklava te hebben verdeeld en een drankje te hebben gedaan ben ik in de trein gesprongen naar Utrecht want het beertje kerstdiner was en dat wilde ik natuurlijk niet missen. Het duurde me allemaal veel te lang en het is me dan ook niet gelukt om mijn jas op te hangen voor ik naar binnen rende om iedereen weer te zien: heerlijk! Savonds had ik een heerlijke slaapplaats bij Jeanine weten te bemachtigen die als dank een hoop gezellig geklets erbij kreeg om 5 uur snachts maar het redelijk goed trok voor de tijd van dag. Vrijdag stond mijn wekker nog op Turkse tijd dus een uurtje te vroeg opgestaan en toen die dag zoveel mogelijk vriendinnetjes gezien. Savonds nog een poging gedaan om uit te gaan maar niet helemaal gelukt door ietwat slaapgebrek, daarom maar in de nachtbus teruggegaan en dat was toch echt horror: doen we echt nooit meer.

Zaterdag lekker burgerlijk een puzzel gemaakt met de familie en me gestort op een van mijn passies: eten. Tenslotte nog zondag met de familie doorgebracht en mijn nieuwe achterneefje bewonderd. Om 12 uur vloog ik alweer terug naar Istanbul en daar ben ik nu. Hoe heerlijk ik het ook in Nederland vond, ik vind het nog heerlijker om weer terug te zijn: ik ben hier nog niet klaar en ik wil nog meer doen. Vanavond nog mijn 5^e en laatste kerstdiner en ik ga waarschijnlijk rond half januari met Ruth reizen door Europa en dan kom ik eind januari ongeveer weer aan in Nederland: keep you posted zodra ik meer specifieke data weet. Eerst nog even de laatste deadlines afronden, 3 tentamens inkoppen, oud&nieuw vieren met Lennart& Rianne en een weekendje met Suus hier zijn: ik zal me dus niet snel vervelen. Iedereen bedankt voor de heerlijke dagen en tot snel J

Dikke kussen!

7 weken in vogelvlucht

Ola!

Met deze veel te lange radiostilte heb ik het mezelf niet makkelijk gemaakt: ik moet nu bijna 7 weken, 5 midterms, 2 tripjes en 3 bezoeken in dit verhaal gaan beschrijven. Even slikken maar ik ga een dappere poging doen ;)

Te beginnen met Bayran: de vakantie voor het slachtoffereest. Behalve de ietwat grafische foto's die op facebook verschenen (daahaag ontbijt) heb ik daar gelukkig niet te veel van meegekregen. Wel had ik lekker een paar daagjes vakanties en daarin ben ik samen met Ruth 2 vriendinnetjes uit Izmir op gaan zoeken die in Eski Sehir zijn gaan studeren. Omdat we er toch waren hebben we er maar meteen een dagje Ankara eraan vast geplakt. Heb me echt kostelijk vermaakt (rondgbanjerd, museumpjes gepakt, paar uitzichtpuntjes en vooral lekker veel gegeten) maar van beide wel begrepen dat de mensen die er studeren er wel klaar mee zijn en kan me er wel iets bij voorstellen dat je je daar niet eeuwig kan vermaken.Toch fijn dat ik dan weer in de spanendste stad van Turkije studeer ;)

De week erna waren midterms, die hier ook opeens in het weekend kunnen vallen. Had twee tentamens netjes dinsdag die ik allebei even heb ingekopt (80% en 88%) Maar uiteraard viel mijn zwaarste midterm op de laatste zondag en was dat nou net toevallig ook de tijd dat Rianne& Jeanine er waren: ideale planning dus. Ik moet zeggen: ik was er aan het eind van de week niet best aan toe en heb het tentamen ook niet echt kunnen rocken maar het was het waard. Na de inning van alle drop en pepernoten samen met de chickies met een sneltreinvaart Istanbul doorgesjeest: cultuur opgedaan, veel gewinkeld en lekker veel uitgeweest: ouderwets genieten :) Toen ze weg waren meteen knijterhard aan de studie gegaan want ik had 3 weken vol deadlines en de weekendn werkten niet echt mee. Het volgende weekend zat ik namelijk in Cappadocia (googlen!) met een grote groep van mijn Universiteit. Was echt superindrukwekkend maar wel tres koud! We hebben op een gegeven moment een qaudtour gedaan waarbij ik aan het eind mijn knalblauwe vingers niet meer kon bewegen en toen ietwat mokkend het stuur maar heb afgestaan om wille van de veilgheid ;)

Na een week met weinig slaap en veel studie stond Tim voor de deur. Samen vooral lekker gefeest en zaterdag gaan paintballen mt mijn uni waarbij Tim de vlag wist te veroveren van mijn team, die nemen we dus ook nooit meer mee ;)! 4 dagen na het vertrek van Tim stonden Nicky en Evelien alweer op de stoep. In tegenstelling tot de andere bezoekers waren zij tot in de puntjes voorbereidt en konden zij ongeveer meer vertellen over Istanul dan ik. Redelijk verfrissend en dit zorgde ervoor dat ik nog wat hele vette nieuwe dingen heb gezien zoals een verzonken paleis die in een kelder half onder water stond. Na de gebruikelijke oehhs en aahs, het ubertoeristje gespeeld en foto's in traditionele klerendracht laten maken, we konden het hebben kan ik je zeggen ;) Vanochtend zijn zij vertrokken en ben ik weer aan de studie gegaan. Al waren alle bezoekjs doodvermoeiend, ik vond het heerlijk. Ik wi nog lange niet naar huis maar het is wel een superfijn idee dat wat er ook gebeurd, ik een heerijk sociaal leven heb om thuis op terug te vallen :)

In de tussentijd nog veel losse kleine dingetjes gedaan: concertjes, feestjes (eentje waar we verkleed waren als aardbei, zie de fotos) en heerlijke avondjes met thee, backgammon& waterpijp als een echte turk! Verder moet ik nog een kleine revisie doen op mijn vorige verhaal, waar ik openlijk de liefde verklaarde aan Istanbul. Inmiddels zijn we namelijk weer flink wat tijd verder en is het niet meer echt liefde te noemen maar meer een haatliefdeverhouding met hele hoge ups en hele lage downs. Zo kan ik af en toe briljant vrolijk worden van de prachtige uitzichten, het lekkere zonnetje en het spannende leventje maar aan de andere kant word ik gek van de opdringerige verkopers, starende mannen en het feit dat je snachts niet alleen over straat kan. In een van deze downtjes heb ik als een soort opwelling een ticket naar huis geboekt rond kerst dus 22 t/m 25 december ben ik weer even thuis. Heb er lang over getwijfeld maar ben er nu echt zeker van dat het de goede keuze is! Ben de planning nu rond aan het maken en heb er helemaal zin in om iedereen weer te zien en lekker veel kaas te eten :) Daarna nog een weekendje naar Bursa met Ruth, Timo en 2 turken dus ik vermaak me nog wel even :)

Zie jullie snel:) XX

Istanbul seviyorum!

Hallo kaaskopjes!

Oeff, mijn laatste verhaal was alweer een tijdje terug: in de tijd ontzettend veel gebeurd dus kan niet alles vertellen maar zal jullie een snel overzichtje geven van mijn bezigheden hier :)

Inmiddels is mijn universiteit al in de 5^e week. Ik ben er wel achter dat alles inmiddels iets anders er aan toe gaat dan in Nederland. Zo heb ik nog steeds maar voor 1 van mijn 4 vakken het boek, de rest is gewoon nog niet beschikbaar. Terwijl ik al redelijk paniekende ben (met nog 2.5 week tot de midterms), lijkt niemand anders zich hier ook maar enigzins druk over te maken. Ook schakelen ze hier als de stof echt moeilijk wordt gewoon over in het Turks. Zit je dan 20 minuten, poppetjes te tekenen en galgje te spelen met de andere erasmusstudenten; je moet toch wat tenslotte. Gelukkig zijn mijn vakken allemaal wel heel interessant, dat maakt een hoop goed! Inmiddels ook mijn eerste opdracht teruggekregen met de maximale punten met als commentaar: ‘ik denk niet dat je alles helemaal snapte maar je schreef wel leuk over je eigen mening'. Maak me met dit motto dus nog niet al te druk over het halen van de vakken ;).

Ondertussen ook genoeg leuke dingen gedaan. Zo was er opeens uit het niks een gratis concert van Aylin Prandi (ik kende haar ook niet maar even youtube die handel en je bent fan) met gratis vervoer, eten en drinken. In de bus heen was iedereen dus ook een beetje wantrouwig; waar zouden we in godsnaam terechtkomen? Een Belgish meisje deed er een schepje bovenop en was zelfs bang voor kidnaptaferelen. Na 70 minuten rijden wat ook in 20 had gekund (rijden-stop-rijden-stop; het verkeer in Istanbul is een feestje!) kwamen we echter aan bij een hele mooi, nieuw, luxe en groot gebouw waar je gratis de lekkerste hapjes en drankjes kon nuttigen: iedereen dus zielsgelukkig aan de schrans, lichtbalend toen we naar de concertzaal moesten. Daar aangekomen bleek het om een soort radioshow te gaan waarbij Aylin af en toe zong en af en toe vragen van mensen in het publiek moest beantwoorden (type: ik hou van je, wil je met me trouwen? echt plaatsvervangende schaamte voor die rare turken af en toe...). Na afloop was het weer tijd voor het betere eet en drink werk met dit keer onder andere wijn, kaas en muffins; iedereen zat met een grote grijns in de lounge. Dit was echt weer zo een avond waarbij ik me realiseerde waarom ik reizen zo leuk vindt: je weet sochtends nooit waar je die avond terecht komt.

Die vrijdag was het tijd voor een heel ander soort turkse cultuur: voetbal! De wedstrijd Turkije-Duitsland was en samen met een heleboel duitsers en andere nationaliteiten was ik erbij! De heenreis opzich was al een ervaring: de metros waren allemaal prop en prop vol en er kwamen steeds meer roodgekleurde ventjes in beeld; wij blanke meisjes werden ook ietwat raar aangekeken ;) Ik zat samen met een Duits meisje echt vlakbij het veld. Voor de duidelijkheid: we waren voor Turkije, met haarbandjes, vlaggen en de hele mikmak. Uiteindelijk bleek dit een beetje de verkeerde keuze was Turkije werd dik ingemaakt maar het mocht de pret niet drukken: de sfeer was echt heel indrukwekkend! De terugweg ging , na het zoeken van de rest van de mensen in die bizarre menigte, eigenlijk verassend goed en daarna hebben we nog een van de grootste esn(erasmus netwerk)feestjes aangedaan. Eenmaal nuchter daar aangekomen bleek al vrij snel dat de rest allemaal totaal van de kaart was, niet normaal meer. Nog een dappere poging om bij te drinken maar aangezien het ongeveer 20 minuten duurde om een biertje te krijgen hebben we dat ook maar snel opgegeven. Die avondus vooral gelachen om de rest en hier en daar wat valpartijen voorkomen; iemand moet het tenslotte doen.

De dag erna de intilligentste beslissing ooit genomen om naar de princess-eilandjes te gaan: want later bleek dit de laatste echt mooie dag te zijn geweest! Op de princess-eilanden mogen geen autos komen wat echt een veraderming is na Istanbul met alle toeter-turken. We hebben ongeveer 30 minuten gelopen en toen zagen we in de verte een heel mooi strandje, daar door de bosjes heengebanjerd en met 3 andere mensen hadden we dat strand voor ons alleen: echt magish!

De volgende dag naar een hamam gegaan, een turks badhuis. We wisten allemaal niet zo goed wat we ervan moesten verwachten dus lieten ons maar gedwee overal heen wijzen en duwen. Eenmaal in de grote ruimte aangekomen lagen er allemaal blote vrouwen op een verhogingje met daaromheen een stuk of 4 dikke turkse vrouwtjes in doorschijnen ondergoed die massages gaven en mensen wastten. Wij dus wat giegelich en zenuwachtig op de stenen erom heen gezeten tot we geroepen werden om daar te gaan liggen. De massage was absoluut lekker, al was het haren wassen ietwat pijnlijk omdat er meer shampoo in iedereens ogen ging dan in de haren...Er zijn nog veel meer badhuizen dus ga er absoluut nog meer proberen want het is toch wel een hilarische ervaring!

De week erna weer een heel ander feestje: papa en mama kwamen naar Istanbul! Ik was uiteraard veel te vroeg op het vliegveld (dat moet ik echt is gaan afleren trouwens...) en stond dan ook al een flink tijdje te wachten toen ze eindelijk de gate uitkwamen. Nou dat was fijn kan ik je zeggen! Heerlijk om ze weer te zien en ook zo ontzettend gek dat dat na 3 minuten alweer helemaal normaal is. Het werd helemaal normaal, toen papa na 3 minuten mijn turks begon te verbeteren; ik kan niet zeggen dat ik dat gemist heb;). Die avond lekker uit eten gegaan en bijgekletst.

De volgende dag stond een brunch met een turkse excollega. Fazli, van mijn moeder op de planning. Heel luxe met zijn auto de stad door gecrosst en in een heel leuk restaurantje gezeten. Helaas was het opeens slecht weer die dagen, wat ik even niet meer gewend was. Die dag rondgereden door de stad en naar het Dolmabahçepaleis geweest: heel veelgoud, heel overdreven maar daardoor erg indrukwekkend. De volgende dat gemeet met zijn familie erbij en het topkapipaleis bezocht: heel anders maar ook absoluut mooi! Helaas was er een te lange rij voor de Aya Sofia dus zijn we maar even gaan winkelen: erg vervelend. Mijn leuke Izmir-zomercollectie kon deze kou echt niet aan en daarom ben ik nu de trotse bezitter van een nieuwe mooie winterjas :). Tijdens de lunch ben ik nog overhoord op mijn Turks door de 11jarige zoon van Fazli: elke keer als ik iets kennelijk verkeerd uitsprak werd ik keihard uitgelachen: supergrappig! Ook moest is vragen beantwoorden als welke kleuren heeft de vlag van Urugay? Beetje jammer dat ik je dat zelfs in het Nederlands niet kan vertellen. De rest van de week geprobeerd de studie en sociale activiteiten te combineren met ook nog papa&mama zien, wat niet makkelijk is kan ik je zeggen! Uiteindelijk nog naar de bazaar gegaan, veel tavla (backgammon) gespeeld, lekker veel baklava en ander lekkers gegeten en veel rondgebanjerd door de stad. Woensdagavond nog naar de hoogste berg van Istanbul gedaan vanwaar je een uitzicht hebt op een heel groot deel van de stad. Helaas komt het op fotos niet helemaal over maar het was sprookjesachtig mooi! Daarna veel te snel alweer afscheid moeten nemen, waar ik het zowaar zo goed als droog heb gehouden (redelijk uitzonderlijke gebeurtenis inderdaad), op verzoek van mama ;)

Het weekend erna vooral veel bijgeslapen en gemeet met mensen uit Izmir: het blijft bizar hoe makkelijk en leuk het is om hun te zien! Ook was een van mijn leukste Izmir-vriendinnetjes (een van de litouwse meisjes) voor het weekend in Istanbul dus dat was helemaal feest! Zij studeert in Eskisehir dus zodra het kan ga ik die kant op! De fotos hiervan heb ik nog niet maar die komen vast snel.

Dat was weer wat ik tot nu toe kon bedenken: vast nog veel vergeten maar dat komt dan allemaal live wel over 3 maandjes (time flies....). De komende weken staat er nog vanalles op de planning: concerten van Shantel, Plaid en Mousse T, ik ga aan de joga (want ik vind dat je nieuwe dingen moet proberen hier), we hebben bayran (offerfeest) vakantie waar de plannen nog niet helemaal duidelijk zijn, midterms, over 3 weekjes komen Jeanine en Rianne (hiephoi!), ik wil nog vanalles zien in Istanbul en er staan nog genoeg ‘normale' feestjes op de planning, kortom: ik ga me niet snel vervelen hier :) Hoop dat alles dar ok is met iedereen!

Kusjes

Settelen in Istanbul

Settelen in Istanbul

Dag lieve Nederlands, hoorde dat jullie ein-de-lijk jullie welverdiende mooie weer hebben gekregen? Ik ben uiteraard ontzettend blij voor jullie! Jammer dat het hier vrijdag opeens uit het niks regende maar daarna scheen gewoon weer de zon dus ik doe maar net of dat niet gebeurd is ;)

Na aankomst in Istanbul 2 weken geleden, hadden we op maandag een orientatiedag van Bilgi, mijn universiteit. Ik had inmiddels wat mensen in de dorm leren kennen dus gelukkig hoefde ik er niet alleen heen, dat blijft toch een beetje eng . De orientatiedag zelf was ontzettend lang en het werd er allemaal niet duidelijker op. Twee belangrijkste onderwerpen: de inschrijvingen voor de cursussen en de verblijfsvergunning moesten we dus grotendeels met elkaar oplossen.

Voor de cursussen had je een inlogcode nodig en die inlogcode kreeg je ergens in de volgende week. Als je pech had kreeg je deze dus pas donderdag of vrijdag en waren alle vakken die je eigenlijk moest of wou doen al vol. Uiteraard zat ik in die groep en ben ik dus uiteindelijk van 9 tot 6 bezig geweest met vakken zoeken, toestemming proberen te krijgen voor vakken, het allemaal in een rooster zien te krijgen en toestemming proberen te krijgen van de coordinator die natuulijkspoorloos verdwijnt in deze redelijk cruciale daen. Uiteindelijk heb ik na heel veel gezeur maar gewoon wat random vakken toegevoegd omdat ik er helemaal klaar mee was. Nu volg ik dus braaf:

Turks ( intermediate)

Social perspectives on sex and gender

Psychology of learning

Sociology of cultures

Media in the newsroom

Over de eerste 4 vakken ben ik eigenlijk allemaal verassend enthiousast maar laatste is niet helemaal mijn ding dus die ga ik waarschijnlijk laten vallen. Toch wel luxe dat ik al mijn punten al binnen heb en dus niet perse de 30 punten hier moet binnenhalen.

De verblijfsvergunning is mogelijk een nog groter drama. Dit is alleen voor mensen die braaf een studentenvisa hebben aangeschaft, waardoor je dus eigenlijk afgestraft word voor het volgen van de regels; beetje irritant. Ik had mijn verblijfsvergunning al in Izmir geregeld maar moest hem hier in Istanbul vernieuwen. Niemand kon ons (er is een meisje uit Izmir, Ruth, die ook op Bilgi studeert en dus hetzelfde probleem had) vertellen waar en hoe we dit konden doen dus zijn we zelf maar een beetje aan gaan prutsen. Uiteindelijk is het bij mij, met veel bloed, zweet, tranen en een beeje toeval gelukt maar Ruth moest opeens naar een ander politiebureau, waar ze andere papieren nodig had dan op de site stonden en het is bij haar nog steeds niet gelukt. Supersneu want ook het flat zoeken en het inschrijven gingen bij haar niet goed dus ze zat er nadat het weer niet was gelukt even helemaal doorheen; echt heel sneu!

So far heeft bijna iedereen denk ik wel zo een dipdagje gehad. Ik zou nog liever mijn tong afbijten dan zeggen dat het niet leuk is hier, maar het begin is wel altijd moeilijk. Niet alleen moet je je weg proberen te vinden in een stad met evenveel inwoners als heel Nederland, ook moet je constant leuk doen om nieuwe vriendjes te maken en ondertussen zijn veel dingen hier ontzettend kut geregeld waardoor je drie kwart van de tijd van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Gelukkig hebben we hier nog 4 maanden dus probeer ik het allemaal lekker rustig aan te doen, want daar hou ik tenslotte wel van.

Zo genoeg gezeur en gemekker van mijn kant: nu de leuke dingen. Want los van al het bovenstaande heb ik natuurlijk ook genoeg gefeest en gedaan. Zo ben ik een dagje met 2 Nederlanse meisjes gaan rondbanjeren door het oude stadscentrum en de Hagia Sofia ingegaan: echt heel indrukwekkend! Ben gister voor het eerste naar de aziatische kant geweest, daar kan je dus gewoon met een ferry heen en dan betaal je nog geen euro: superrelaxed. We hebben daar tot ons schande alleen ene beetje geshopt en heel veel gegeten maar het echte cultuursnuiven volgt absoluu later! Heb ook een avondje met mijn buddy en haar vriendinnetjes gemeet en een drankje gedaan. Een van die vriendinnetjes gaat in februari naar Utrecht en zat dus vol met vragen. Toen ik vertelde dat Utrecht 70% meisjes heeft werd ze even wit, dat had ze kennelijk nog nergens gelezen ;-). Wel leuk om weer even te praten over Utrecht, voelt toch wel ver weg.

Mijn huisgenootjes zijn ook superleuk, 5 turkse meisjes. We slapen dus met zijn allen op een kamer wat verassend goed gaat. Alleen maandag moesten we allemaal om 9 uur beginnen en toen was het een flink gedrang voor de douche maar we hebben het gered ;). Het zijn wel echt allemaal meisje-meisjes waardoor de hele kamer volligt met fohnen, stijltangen, makeupjes, tasjes en kleren; het heeft wel wat ;-). Hun engels is niet altijd even goed maar zo kan ik mijn turks wel goed oefenen. Het zijn wat beperkte gesprekken maar met het betere hintswerk kom je nog altijd een heel eind.

Verder zijn er veel feestjes van ESN, het netwerk voor erasmus studenten, hebben we een bar ontdekt met bier voor anderhalve lira waar we de nodige uurtjes hebben gespendeerd, gaat mijn bankrekening de verkeerde kant op door al het shoppen en hebben vele spelletjesavonden gehad. Ook zie ik sommige mensen van Izmir af en toe nog waardoor ik dus eigenlijk alweer redelijk volgepland begin te raken, ouderwets net als in Nederland: heerlijk! Volgende week staat de voetbalwedstrijd Turkije-Duitsland op de planning , waar ik met een paar duitsers heen ga en zaterdag ga ik waarschijnlijk met mijn buddy naar een soort traditionele avond met turks eten, turkse muziek, dans en natuurlijk raki: zin in! En die week erna komen papa en mama al, hopelijk met kilos kaas in hun tas hierheen en kan ik ze mijn mooie Istanbul laten zien.

Dat waren een beetje mijn verhalen so far, zal ook even wat fotos uploaden want Istanbul is serieus te mooi!

Mdaaag xxx

1 boyfriend in Holland, 1 boyfriend in Turkey. Yes?

Merhaba arkada?lar,

Hoe gaat het daar? Nu ik hoorde dat het mooie weer in Nederland weer is vervangen door regen dacht ik jullie te verblijden met een update over mijn leventje. Hier is het weer nog steeds supermooi, al zijn de eerste wolken wel gespot!

Maargoed mijn vorige verhaal eindigde woensdagavond. Die avond een superlachen feestje gehad tot redelijk diep in de nacht. De volgende dag viel het iedereen dan ook redelijk zwaar om weer fris en fruitig in de les te zitten, en misten er opvallend veel mensen. Niet heel veel opgestoken die dag dus maar het was het waard. Me de hele dag erg zitten verheugen op een goede powernap smiddags maar toen ik net lekker lag werd ik wakker gemaakt door een redelijk paniekerige Magdalena. Ze had een tijdje eerder te kraan proberen aan te zetten maar toen deze het niet deed, had ze hem kennelijk niet goed uitgezet en is ze naar onze kamer gegaan. Toen de kraan dus spontaan begon te werken hadden wij niks in de gaten. Toen we het door hadden was het al een redelijk groot waterballet: de keuken, de hal, een deel van de woonkamer en een deel van de kamer van Tuba stonden blank: oops! Als een malle alle electrische apparaten in veiligheid gebracht, de tapijten laten uitlekken in het bad en met dweilen en handdoeken in de weer gegaan. Na ruim een uur ploegen was het allemaal redelijk onder controle, stonken we als konijnen maar waren we vooral blij dat er geen blijvende schade is ontstaan! Savonds gingen we naar een klassiek concert van het orkest van de universiteit waar wij nu de taalcursus volgen. Om jullie lekker jaloers te maken heb ik vooral verteld over hoe warm het is maar niet dat het ook heel erg hard waait. Die avond was dat zo erg het geval dat de bladen met de muzieknoten constant door de lucht vlogen en de meisjes elke keer hun jurk tussen hun benen klemden om te voorkomen dat ze in hun ondergoed kwamen te staan: erg grappig voor ons maar ik kan me voorstellen dat het voor hun echt balen was.

Die zaterdag zijn we eindelijk voor het beroemde turkse kahvalti (ontbijt) gegaan (uiteraard om een uur of 1) wat niet zo bijzonder was als iedereen had gehoopt. Daarna heerlijk op het heetst van de dag een berg beklommen om naar het kasteel op de top te komen. Het kasteel bleek niet heel veel bijzonders te zijn maar het uitzicht van de berg was zeker mooi en de klim waard! Daarna naar huis gegaan om braaf als we zijn te studeren op onze zaterdagavond.

Zondag stond het eerste uitje met alle mensen van de cursus op de planning: een dagje op de boot bij Ces me. Het was echt een hele grote, chille boot dus met een flinke lading medicijnen in mijn mik totaal geen last gehad van zeeziekte: top! Het concept van de dag was erg simpel: er lagen hele grote kussens waar je lekker kon chillen, de muziek stond keihard en af en toe stopten we ergens zodat we een uurtje konden zwemmen en van de boot af in het water kon springen. Het water was zo blauw en helder dat je de vissen gewoon langs je kon zien zwemmen, echt heel vet! Savonds lekker wat gaan eten in ons favoriete restaurant en tickets geregeld voor onze trip. Deze week hadden we namelijk vakantie wegens bayram, het einde van de rammadan. Mijn plan was om met 2 meisjes uit litouwen, Gra en Zy (omdat hun echte namen te moeilijk zijn, noemen we ze maar even zo) en een duitser, Felix naar pamukkale en het strand te gaan. Toen bleek er opeens een van de turkse jongens, Erhan van de universiteit mee te gaan. Achteraf doodzonde maar daarover later meer ;-). Pamukkale is serieus een van de vetste dingen die ik ooit gezien heb: zo mooi! Hoe het precies zit snap ik nog steeds niet maar er is in iedergeval een berg met allemaal kalksteenterassen, waar je doorheen kan banjeren. Jullie moeten er eigenlijk zelf heen om te kunnen zien hoe mooi het is maar tot die tijd moeten jullie je maar proberen te vermaken met de foto's. Het ziet eruit als sneeuw maar het water is zo warm dat je er gewoon in je bikini kan rondlopen. Savonds hebben we gemeet met een paar anderen van de taalcursus en de volgende ochtend zijn we vertokken naar Alanya. Daar zoveel mogelijk op het strand gelegen maar dat was lastig want Ehran had hele andere ideen over onze trip. Hij voelde zich een soort reisleider en besloot dus alles zonder enig overleg. Uiteraard ben ik hier net iets te onafhankelijk voor en dus irriteerde ik me al na 3 minuten maar wijs als ik ben heb ik mijn mond proberen te houden. Na 2 dagen was de rest er echter ook klaar mee en was de sfeer gedaald tot onder het vriespunt dus besloot ik om het proberen uit te praten met de beste vent. Hij ging echt steeds in over waarom zijn keuzes de beste waren en snapte totaal mijn punt niet dat het erom ging dat zijn keuzes, onze keuzes moesten worden aangezien het ook onze trip was. Ik probeerde uit te leggen dat ik niks leukers vind dan met mijn splinternieuwe turkse vocabulair te vragen hoeveel iets kost en trots het gevraagde aantal liras op tafel te leggen, maar dat dat niet kan als hij elke keer alles regelt. Uiteindelijk is hij heel kinderachtig weggelopen van het gesprek en heeft hij tegen de anderen een heel ander verhaal opgehangen waardoor ik lekker dramatisch heb besloten om niet mee te gaan naar het huis van die vriend maar op straat te slapen. Uiteindelijk echt een superlachen avond gehad met de mensen van het restaurant, en daar op een paar kussentjes geslapen en de volgende dag heerlijk op het strand gelegen en mijn turks geoefend met alle mensen die een praatje kwamen maken. Twee keer waren dat turkse jongens die vroegen of ik een vriendje had. Uiteraard kwam een imaginary boyfriend op dit moment niet verkeerd uit (hij heet Jens trouwens, wat ik zelf heel hilarisch en heel vies tegelijk vind). Zij vonden dit echt geen reden want: 1 boyfriend in Holland, 1 boyfriend in Turkey. Yes? Lekkere mentaliteit hier dus haha ;-)

Savonds de bus terug gepakt naar Izmir en toen ik om een uur of half 9 sochtends mijn kamer binnenkwam voelde het echt als thuiskomen: heerlijk! Ik wou heel even op bed gaan liggen maar toen ik wakker werd was het opeens al 6 uur: oops! Snel gaan douchen, een doner gescoord en naar de verjaardag van twee duitsers gegaan (mocht het je opgevallen zijn: 40% hier ongeveer duits dus vandaar dat ik het zo vaak over duitsers heb ;-)). Daar een goede avond gehad bij een van hun thuis en daarna in de stad. Ook na een week weer herenigd met Magdalena, die naar een andere plek was gaan reizen. Grappig dat mensen die je 2.5 week geleden nog niet kenden nu al zo belangrijk kunnen zijn!

En nu zit ik vanochtend lekker uit te brakken thuis. Net kahvalti gehad met Ipek en Tuba en hun vriendjes en vanavond ga ik Rianne ophalen van het vliegveld: superveel zin in!

Nog even een huishoudelijke mededeling voor de mensen die langs willen komen:

14-21 oktober komen papa en mama, het laatste weekend van oktober is hoogswaarschijnlijk voor Sjaan, Rie, Jens en Tim en 8 t/m 12 oktober komen Nicky en Evelien dus plan daar even omheen alsjeblieft :-)

Tot snel drollies!

xxxxx

Hello my international friends

WAT EEN FEESTJE HIER! Ik wil uit enthiousasme nu al beginnen met mijn lofzang over Turkije maar ik zal me inhouden en gewoon bij het begin beginnen.

Over de heenreis is weinig verassends te melden: ik heb uiteraard mijn ogen uit mijn kop gejankt op schiphol (waar de rest het gek genoeg erg droog hield?!) en daarna als een blok geslapen in het vliegtuig: niks nieuws onder de zon dus. Eenmaal in Izmir aangekomen bleek ik mijn briefje met het adres erop te zijn vergeten maar met wat hulp van het thuisfront en een hele aardige man op het vliegveld ben ik er toch achter gekomen. Geen enkele taxichauffeur wist precies waar het was maar met een hoop gebarentaal en mijn wat&hoe taalgids had ik redelijk vertrouwen dat we een end in de goede richting zouden komen. Een klein probleempje in mijn planning: ik heb braaf mijn huiswerk gedaan over Istanbul, waar ik natuurlijk 4,5 maand ga blijven maar ben bij Izmir een beetje blijven kwijlen bij de afbeeldingen. Ik had dus geen idee dat dit een stad is met ongeveer 3-5 miljoen inwoners (ze kijken hier niet zo op 1tje meer of minder). In de taxi werd ik dus een beetje overdonderd door het grote gevaarte dat op me afstormde. Wel was ik meteen verliefd op alles wat ik zag. Onder het mom, hij kan toch geen Engels maar ik wil dit heel graag met iemand delen, ben ik als een malloot in het Nederlands gaan praten over wat ik allemaal zag. De taxichaufeur kon er uiteindelijk geloof ik wel om lachen en deed af en toe vrolijk in het Turks mee, wat een bes grappige situatie opleverde. Uiteindelijk in de dorm aangekomen en dat zag er erg goed uit. Een supernieuw gebouw met mooie, ruime kamers met meer kastruimte dan mijn ouders nu hebben met hun net nieuwe ikeakasten, airconditioning en een warme douche: superchill. Halverwege de nacht kwam mijn kamergenootje aan; Magdalena, een heel leuk duits meisje. De volgende ochtend ben ik met haar gaan ontbijten en daar hebben we meteen twee jongens leren kennen die ons binnen 3 seconde aan een kamer hadden geholpen: top. Want hoewel de dorm fantastisch is, is het wel best duur . Daarom slaap ik nu bij twee turkse meisjes in huis, samen met Magdalena. De meisjes heten Ipek en Tuba (ik moest er ook we even om gniffelen ja) en zijn onzettend lief en leren ons erg veel Turks en turkse gewoontes! Ze wonen op 20 minuutjes afstand van de universiteit maar omdat Magdalena liever niet elke dag 70 cent voor de metro wil betalen, lopen wij elke dag 40 minuten heen en terug. Dit onder het genot van ongeveer 35 graden: warrrrrrmmmm! En dan zeggen ze dat Nederlanders gierig zijn haha?

Zaterdag ben ik met Magdalena en 4 andere jongens (1 pool, 1 tjech, 1 duitser en 1 slowaak, mochten jullie het willen weten) naar het strand in Ces Me gegaan (google het anders even voor de grap en het blauw lacht je tegemoed). Na heel wat bussen en omwegen uiteindelijk rond 2 uur daar aagekomen en na 10 seconde lag ik in het water: wat een genot! Het water was superhelderblauw en heerlijk warm. et watHWehebben ons tot in de avond vermaakt met zonnen, lezen, slapen, voleyballen en zandkastelen bouwen. Op een gegeven moment gingen de duitsers en pool zelfs joggen, waarop de slowaak antwoorde met: no thank you, we are normal. Een erg pakkende reactie, vond ik zelf. Eenmaal thuis hebben we de hele avond geoefend op ons Turks met Ipek en Tuba en toen zijn we als een blok in slaap gevallen.

Zondag zijn we met hetzelfde groepje de stad gaan verkennen, of tenminste; een mini deel ervan. Uiteindelijk superveel gezien en het was allemaal even leuk: de bazaar, de moskees, het uitzichtpunt en vooral een mini-pretpark . In het pretpark wou ik het liefst overal in maar kreeg ik niemand heel enthiousast. Uiteindelijk wel in de achtbaan gegaan met de tjech die de hele weg alleen maar OHNO MY ICE-CREAM heeft geroepen. Misschien een erg: je-had-er-bij-moeten-zijn momentje maar ik heb me kapot gelachen! Verder ook superleuk dat er ontzettend veel turken zijn die een praatje met je komen maken, thee met je willen drinken of je uitnodigen om mee te gaan naar hun huis. Met ons beperkte turks en hun beperkte engels nog best een uitdaging maar dat maakt het juist zo leuk. Savonds hebben we nog een spelletjesavond gedaan met heel veel mensen onder het genot van wat raki: alles om maar zoveel mogelijk te integreren.

Maandag begon dan eindelijk mijn langverwachte taalcursus. Sochtends had ik alles nog best onder controle want de docente sprak voornamelijk engels. De docente die in de middag kwam , deed er niet moeilijk over om gewoon 100% turks te praten en was erg gefrustreerd dat wij na 3 uur les, het verschil tussen beutiful en handsome nog niet wisten. Erg motiverend dus. In onze klas is een soort driedeling te zien: deel een heeft al een taalcurus gedaan (valsspelerss......) en babbelt dus vrolijk mee, het tweede deel snapt er echt helemaal geen reet van en die zie je met een groot vraagteken boven hun hoofd zitten en het derde deel hangt er ergens tussen in. Ik hoor denk ik bij het derde deel, hoewel ik echt takkeveel moeite heb met alle verschillende soorten grammatica die we moeten gebruiken. We hebben wel echt heel veel stof die we krijgen per dag dus we zitten smiddags braaf aan ons huiswerk ;-). Ik vind het wel superleuk om weer is zoiets te leren en het ook meteen te kunnen toepassen.

Verder hadden we maandagavond een internationale avond waarbij iedereen iets typisch meenam uit zijn of haar eigen cultuur. Ik heb met het enige andere Nederlandse meisje geimproviseerde hutspot gemaakt. Halverwege was de gasfles op maar Ipek hing binnen 15 minuten minuten een keer of 4 aan de telefoon en heeft geroepen dat het een noodgeval is waardoor d er binnen een half uurtje een nieuwe gasfles was: echt superservice! De avond zelf heb ik me het eerste half uur vooral bezig gehouden met al het eten: ik kan er een boek over schrijven. Toen ik echt niet meer kon, ben ik me bij de rest gaan voegen en hebben we heerlijk zitten chillen tot ergens in de nacht.

Gisteravond heeft Ipek een typisch turkse maaltijd voor ons bereid, wat ook al een feestje was. Ik begin me een beetje af te vragen hoe lang ik nog in mijn kleren ga passen als ik zo doorga maar alles is zo lekker! Zo is er een restautant waarbij je van te voren al zoveel eten krijgt dat zelfs ik al vol zit voordat ik uberhaupt krijg wat ik heb besteld. Uiteraard kennen ze ons daar inmiddels bij naam. Heb vanavond ook mijn eerste Durum gegeten, veel lekkerder dan in Nederland! Verder drinken we natuurlijk veel turkse thee (cay) en koffie. Na het eten zijn we naar een cafeetje gegaan en hebben we geleerd om backgammon te spelen: het nationale vermaak hier. Ik was er verassend goed, moet ik zeggen dus dat gaan we zeker nog vaker doen!

Vanavond staat er een lekker avondje stappen op de planning, waarna ik morgen weer om 8.30 de deur uit moet om naar de campus te lopen. Savonds ga ik naar een of ander klassiek concert, ben erg benieuwd wat ik daar van ga vinden! Volgende week hebben we vakantie omdat het einde van de rammadan is maar mijn plannen dan zijn nog niet zo duidelijk dus ik hou jullie op de hoogte!

Dat was hem weer, groetjes aan de regen daar ;-)

Xxx Marin