WAT EEN FEESTJE HIER! Ik wil uit enthiousasme nu al beginnen met mijn lofzang over Turkije maar ik zal me inhouden en gewoon bij het begin beginnen.

Over de heenreis is weinig verassends te melden: ik heb uiteraard mijn ogen uit mijn kop gejankt op schiphol (waar de rest het gek genoeg erg droog hield?!) en daarna als een blok geslapen in het vliegtuig: niks nieuws onder de zon dus. Eenmaal in Izmir aangekomen bleek ik mijn briefje met het adres erop te zijn vergeten maar met wat hulp van het thuisfront en een hele aardige man op het vliegveld ben ik er toch achter gekomen. Geen enkele taxichauffeur wist precies waar het was maar met een hoop gebarentaal en mijn wat&hoe taalgids had ik redelijk vertrouwen dat we een end in de goede richting zouden komen. Een klein probleempje in mijn planning: ik heb braaf mijn huiswerk gedaan over Istanbul, waar ik natuurlijk 4,5 maand ga blijven maar ben bij Izmir een beetje blijven kwijlen bij de afbeeldingen. Ik had dus geen idee dat dit een stad is met ongeveer 3-5 miljoen inwoners (ze kijken hier niet zo op 1tje meer of minder). In de taxi werd ik dus een beetje overdonderd door het grote gevaarte dat op me afstormde. Wel was ik meteen verliefd op alles wat ik zag. Onder het mom, hij kan toch geen Engels maar ik wil dit heel graag met iemand delen, ben ik als een malloot in het Nederlands gaan praten over wat ik allemaal zag. De taxichaufeur kon er uiteindelijk geloof ik wel om lachen en deed af en toe vrolijk in het Turks mee, wat een bes grappige situatie opleverde. Uiteindelijk in de dorm aangekomen en dat zag er erg goed uit. Een supernieuw gebouw met mooie, ruime kamers met meer kastruimte dan mijn ouders nu hebben met hun net nieuwe ikeakasten, airconditioning en een warme douche: superchill. Halverwege de nacht kwam mijn kamergenootje aan; Magdalena, een heel leuk duits meisje. De volgende ochtend ben ik met haar gaan ontbijten en daar hebben we meteen twee jongens leren kennen die ons binnen 3 seconde aan een kamer hadden geholpen: top. Want hoewel de dorm fantastisch is, is het wel best duur . Daarom slaap ik nu bij twee turkse meisjes in huis, samen met Magdalena. De meisjes heten Ipek en Tuba (ik moest er ook we even om gniffelen ja) en zijn onzettend lief en leren ons erg veel Turks en turkse gewoontes! Ze wonen op 20 minuutjes afstand van de universiteit maar omdat Magdalena liever niet elke dag 70 cent voor de metro wil betalen, lopen wij elke dag 40 minuten heen en terug. Dit onder het genot van ongeveer 35 graden: warrrrrrmmmm! En dan zeggen ze dat Nederlanders gierig zijn haha?

Zaterdag ben ik met Magdalena en 4 andere jongens (1 pool, 1 tjech, 1 duitser en 1 slowaak, mochten jullie het willen weten) naar het strand in Ces Me gegaan (google het anders even voor de grap en het blauw lacht je tegemoed). Na heel wat bussen en omwegen uiteindelijk rond 2 uur daar aagekomen en na 10 seconde lag ik in het water: wat een genot! Het water was superhelderblauw en heerlijk warm. et watHWehebben ons tot in de avond vermaakt met zonnen, lezen, slapen, voleyballen en zandkastelen bouwen. Op een gegeven moment gingen de duitsers en pool zelfs joggen, waarop de slowaak antwoorde met: no thank you, we are normal. Een erg pakkende reactie, vond ik zelf. Eenmaal thuis hebben we de hele avond geoefend op ons Turks met Ipek en Tuba en toen zijn we als een blok in slaap gevallen.

Zondag zijn we met hetzelfde groepje de stad gaan verkennen, of tenminste; een mini deel ervan. Uiteindelijk superveel gezien en het was allemaal even leuk: de bazaar, de moskees, het uitzichtpunt en vooral een mini-pretpark . In het pretpark wou ik het liefst overal in maar kreeg ik niemand heel enthiousast. Uiteindelijk wel in de achtbaan gegaan met de tjech die de hele weg alleen maar OHNO MY ICE-CREAM heeft geroepen. Misschien een erg: je-had-er-bij-moeten-zijn momentje maar ik heb me kapot gelachen! Verder ook superleuk dat er ontzettend veel turken zijn die een praatje met je komen maken, thee met je willen drinken of je uitnodigen om mee te gaan naar hun huis. Met ons beperkte turks en hun beperkte engels nog best een uitdaging maar dat maakt het juist zo leuk. Savonds hebben we nog een spelletjesavond gedaan met heel veel mensen onder het genot van wat raki: alles om maar zoveel mogelijk te integreren.

Maandag begon dan eindelijk mijn langverwachte taalcursus. Sochtends had ik alles nog best onder controle want de docente sprak voornamelijk engels. De docente die in de middag kwam , deed er niet moeilijk over om gewoon 100% turks te praten en was erg gefrustreerd dat wij na 3 uur les, het verschil tussen beutiful en handsome nog niet wisten. Erg motiverend dus. In onze klas is een soort driedeling te zien: deel een heeft al een taalcurus gedaan (valsspelerss......) en babbelt dus vrolijk mee, het tweede deel snapt er echt helemaal geen reet van en die zie je met een groot vraagteken boven hun hoofd zitten en het derde deel hangt er ergens tussen in. Ik hoor denk ik bij het derde deel, hoewel ik echt takkeveel moeite heb met alle verschillende soorten grammatica die we moeten gebruiken. We hebben wel echt heel veel stof die we krijgen per dag dus we zitten smiddags braaf aan ons huiswerk ;-). Ik vind het wel superleuk om weer is zoiets te leren en het ook meteen te kunnen toepassen.

Verder hadden we maandagavond een internationale avond waarbij iedereen iets typisch meenam uit zijn of haar eigen cultuur. Ik heb met het enige andere Nederlandse meisje geimproviseerde hutspot gemaakt. Halverwege was de gasfles op maar Ipek hing binnen 15 minuten minuten een keer of 4 aan de telefoon en heeft geroepen dat het een noodgeval is waardoor d er binnen een half uurtje een nieuwe gasfles was: echt superservice! De avond zelf heb ik me het eerste half uur vooral bezig gehouden met al het eten: ik kan er een boek over schrijven. Toen ik echt niet meer kon, ben ik me bij de rest gaan voegen en hebben we heerlijk zitten chillen tot ergens in de nacht.

Gisteravond heeft Ipek een typisch turkse maaltijd voor ons bereid, wat ook al een feestje was. Ik begin me een beetje af te vragen hoe lang ik nog in mijn kleren ga passen als ik zo doorga maar alles is zo lekker! Zo is er een restautant waarbij je van te voren al zoveel eten krijgt dat zelfs ik al vol zit voordat ik uberhaupt krijg wat ik heb besteld. Uiteraard kennen ze ons daar inmiddels bij naam. Heb vanavond ook mijn eerste Durum gegeten, veel lekkerder dan in Nederland! Verder drinken we natuurlijk veel turkse thee (cay) en koffie. Na het eten zijn we naar een cafeetje gegaan en hebben we geleerd om backgammon te spelen: het nationale vermaak hier. Ik was er verassend goed, moet ik zeggen dus dat gaan we zeker nog vaker doen!

Vanavond staat er een lekker avondje stappen op de planning, waarna ik morgen weer om 8.30 de deur uit moet om naar de campus te lopen. Savonds ga ik naar een of ander klassiek concert, ben erg benieuwd wat ik daar van ga vinden! Volgende week hebben we vakantie omdat het einde van de rammadan is maar mijn plannen dan zijn nog niet zo duidelijk dus ik hou jullie op de hoogte!

Dat was hem weer, groetjes aan de regen daar ;-)

Xxx Marin