Settelen in Istanbul

Dag lieve Nederlands, hoorde dat jullie ein-de-lijk jullie welverdiende mooie weer hebben gekregen? Ik ben uiteraard ontzettend blij voor jullie! Jammer dat het hier vrijdag opeens uit het niks regende maar daarna scheen gewoon weer de zon dus ik doe maar net of dat niet gebeurd is ;)

Na aankomst in Istanbul 2 weken geleden, hadden we op maandag een orientatiedag van Bilgi, mijn universiteit. Ik had inmiddels wat mensen in de dorm leren kennen dus gelukkig hoefde ik er niet alleen heen, dat blijft toch een beetje eng . De orientatiedag zelf was ontzettend lang en het werd er allemaal niet duidelijker op. Twee belangrijkste onderwerpen: de inschrijvingen voor de cursussen en de verblijfsvergunning moesten we dus grotendeels met elkaar oplossen.

Voor de cursussen had je een inlogcode nodig en die inlogcode kreeg je ergens in de volgende week. Als je pech had kreeg je deze dus pas donderdag of vrijdag en waren alle vakken die je eigenlijk moest of wou doen al vol. Uiteraard zat ik in die groep en ben ik dus uiteindelijk van 9 tot 6 bezig geweest met vakken zoeken, toestemming proberen te krijgen voor vakken, het allemaal in een rooster zien te krijgen en toestemming proberen te krijgen van de coordinator die natuulijkspoorloos verdwijnt in deze redelijk cruciale daen. Uiteindelijk heb ik na heel veel gezeur maar gewoon wat random vakken toegevoegd omdat ik er helemaal klaar mee was. Nu volg ik dus braaf:

Turks ( intermediate)

Social perspectives on sex and gender

Psychology of learning

Sociology of cultures

Media in the newsroom

Over de eerste 4 vakken ben ik eigenlijk allemaal verassend enthiousast maar laatste is niet helemaal mijn ding dus die ga ik waarschijnlijk laten vallen. Toch wel luxe dat ik al mijn punten al binnen heb en dus niet perse de 30 punten hier moet binnenhalen.

De verblijfsvergunning is mogelijk een nog groter drama. Dit is alleen voor mensen die braaf een studentenvisa hebben aangeschaft, waardoor je dus eigenlijk afgestraft word voor het volgen van de regels; beetje irritant. Ik had mijn verblijfsvergunning al in Izmir geregeld maar moest hem hier in Istanbul vernieuwen. Niemand kon ons (er is een meisje uit Izmir, Ruth, die ook op Bilgi studeert en dus hetzelfde probleem had) vertellen waar en hoe we dit konden doen dus zijn we zelf maar een beetje aan gaan prutsen. Uiteindelijk is het bij mij, met veel bloed, zweet, tranen en een beeje toeval gelukt maar Ruth moest opeens naar een ander politiebureau, waar ze andere papieren nodig had dan op de site stonden en het is bij haar nog steeds niet gelukt. Supersneu want ook het flat zoeken en het inschrijven gingen bij haar niet goed dus ze zat er nadat het weer niet was gelukt even helemaal doorheen; echt heel sneu!

So far heeft bijna iedereen denk ik wel zo een dipdagje gehad. Ik zou nog liever mijn tong afbijten dan zeggen dat het niet leuk is hier, maar het begin is wel altijd moeilijk. Niet alleen moet je je weg proberen te vinden in een stad met evenveel inwoners als heel Nederland, ook moet je constant leuk doen om nieuwe vriendjes te maken en ondertussen zijn veel dingen hier ontzettend kut geregeld waardoor je drie kwart van de tijd van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Gelukkig hebben we hier nog 4 maanden dus probeer ik het allemaal lekker rustig aan te doen, want daar hou ik tenslotte wel van.

Zo genoeg gezeur en gemekker van mijn kant: nu de leuke dingen. Want los van al het bovenstaande heb ik natuurlijk ook genoeg gefeest en gedaan. Zo ben ik een dagje met 2 Nederlanse meisjes gaan rondbanjeren door het oude stadscentrum en de Hagia Sofia ingegaan: echt heel indrukwekkend! Ben gister voor het eerste naar de aziatische kant geweest, daar kan je dus gewoon met een ferry heen en dan betaal je nog geen euro: superrelaxed. We hebben daar tot ons schande alleen ene beetje geshopt en heel veel gegeten maar het echte cultuursnuiven volgt absoluu later! Heb ook een avondje met mijn buddy en haar vriendinnetjes gemeet en een drankje gedaan. Een van die vriendinnetjes gaat in februari naar Utrecht en zat dus vol met vragen. Toen ik vertelde dat Utrecht 70% meisjes heeft werd ze even wit, dat had ze kennelijk nog nergens gelezen ;-). Wel leuk om weer even te praten over Utrecht, voelt toch wel ver weg.

Mijn huisgenootjes zijn ook superleuk, 5 turkse meisjes. We slapen dus met zijn allen op een kamer wat verassend goed gaat. Alleen maandag moesten we allemaal om 9 uur beginnen en toen was het een flink gedrang voor de douche maar we hebben het gered ;). Het zijn wel echt allemaal meisje-meisjes waardoor de hele kamer volligt met fohnen, stijltangen, makeupjes, tasjes en kleren; het heeft wel wat ;-). Hun engels is niet altijd even goed maar zo kan ik mijn turks wel goed oefenen. Het zijn wat beperkte gesprekken maar met het betere hintswerk kom je nog altijd een heel eind.

Verder zijn er veel feestjes van ESN, het netwerk voor erasmus studenten, hebben we een bar ontdekt met bier voor anderhalve lira waar we de nodige uurtjes hebben gespendeerd, gaat mijn bankrekening de verkeerde kant op door al het shoppen en hebben vele spelletjesavonden gehad. Ook zie ik sommige mensen van Izmir af en toe nog waardoor ik dus eigenlijk alweer redelijk volgepland begin te raken, ouderwets net als in Nederland: heerlijk! Volgende week staat de voetbalwedstrijd Turkije-Duitsland op de planning , waar ik met een paar duitsers heen ga en zaterdag ga ik waarschijnlijk met mijn buddy naar een soort traditionele avond met turks eten, turkse muziek, dans en natuurlijk raki: zin in! En die week erna komen papa en mama al, hopelijk met kilos kaas in hun tas hierheen en kan ik ze mijn mooie Istanbul laten zien.

Dat waren een beetje mijn verhalen so far, zal ook even wat fotos uploaden want Istanbul is serieus te mooi!

Mdaaag xxx