Ik moet jullie even waarschuwen. Ik ga hem zeggen: de standaard zin der zinnen maar ik kan er niet omheen:

Time really does fly when you're having fun.

De tijd hier is echt omgevlogen maar morgen vertek ik uit Istanbul om mijn roadtrip door Europa op weg naar Nederland te beginnen. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er van vind. Aan de ene kant kan ik wel janken dat ik alle mensen hier achter moet laten, het zonder het mooie uitzicht moet doen en het feit dat om elke hoek weer een totaal nieuw beeld kan komen en al het lekkere eten moet missen. Aan de andere kant heb ik ook wel genoeg van deze constante chaos, de vervelende taxichauffeurs, opdringerige verkopers en starende mannen. En ik heb natuurlijk ook superveel zin om weer te gaan reizen en weer heerlijk op mijn fietsje door Utrecht te crossen straks, samen met al mijn lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie en weer kaas te eten tot ik erbij neer val ;)

Mijn laatste twee weken in Istanbul waren gelukkig wel erg fijn! Met oud&nieuw waren Lennart & Rianne hier en hebben we een boottochje op de bosphorus gemaakt met onbeperkt drank. De sfeer zat er meteen goed in en het wiebelen van de boot gaf een extra dimensie aan het dansen en alle vlekken op vooral Lennarts shirt: het was echt een geslaagde avond. De volgende dag was natuurlijk niet zo productief en dat was best jammer aangezien ik de volgende 4 dagen tentamens en een grote deadline had. Dit proberen te combineren met Lennart& Rianne was best lastig maar ik heb mijn best gedaan. Uiteindelijk zijn de tentamens best oke gegaan en ga ik er gewoon van uit dat ik al mijn punten heb gehaald, wat ook leuk meegenomen is. Die vrijdag stond mijn volgende bezoek al op de deur: lieve Suus was hier voor het weekend :) Samen met haar lekker de marktjes afgestruind, veel gegeten, nog meer gewinkeld en lekker veel bijgepraat. Ook nog de dali exhibitie bezocht, wat een beetje tegenviel. In totaal zijn er 7 keer mensen op bezoek gekomen, altijd supervermoeiend maar heb wel absoluut waard: iedereen dikke dank!

Maandagavond heb ik mijn afscheidfeestje gevierd samen met Ruth. Het was echt zo een verjaardagsgevoel waar je heen en weer slingert tussen alle verschillende groepen mensen. Uiteindelijk was bijna iedereen ook gekomen, gekkenhuis echt. Het enige grote verschil was dat aan het eind afscheid moet worden genomen van iedereen. En laat dat nou net niet echt mijn ding zijn: ik bak er gewoon helemaal niks van. Heb het wonder boven wonder redelijk droog weten te houden, maar dat kwam ook deels omdat ik 4 van de belangrijkste (Marieke, Iris, Borcu en Ruth) nog moest. Vandaag gegeten bij Borcu, een turks meisje van mijn unversiteit en haar zussen en broertje: was echt een hele byzondere ervaring. Hun ouders zijn ongeveer 8 jaar geleden kort na elkaar overleden en ze hebben nu met zijn 4en een klein gezinnetje. Ondanks dat zijn ze ontzettend open, hartelijk en positief. Waarschijnlijk heeft mijn ietwat emotionele bui alles een beetje versterkt maar ik was echt heel erg onder de indruk van de manier waarop zij leven met zijn allen. Ben nu dus in een ontzettend IKWILHIERNIETWEG modus maar er zit niks anders op.

Mijn plannen voor Europa zijn nog redelijk vaag, omdat Ruth en ik het graag zo spontaan mogelijk willen doen. In het kort: morgen vertekken we naar Edirne (Turkije) om daarna naar Plovdiv en Sofia (Bulgarije) te gaan. Dan willen we rond 26 januari in slovenie zijn om een vriendinnetje van Izmir op te zoeken en daarna komen we richting huis. Zodra ik mijn ticket heb geboekt horen jullie maar ben denk ik rond 28/29/30 weer terug. Deze plannen zijn slechts een keer of 8 gewijzigd tot nu toe dus neem het niet te serieus allemaal maar dan hebben jullie een idee. Mijn kleren pastte trouwens voor geen meter in mijn backpack dus moet morgen met 3 losse tasjes erbij in de bus. Toch wel weer heel blij dat ik geen vliegtuig neem dan want dat zou niet eens kunnen ;)

Mijn volgende verhaal zal van ergens in Europa komen dusse tot dannn :)

kusjes!