Hallo hallo

Dit verhaal een keer niet vanuit Istanbul maar vanuit Sarajevo. We zijn inmiddels al meer dan een week onderweg naar huis aan het reizen en alles gaat tot nu toe super. Helaas is wel de winter nu definitief begonnen, maar ik ben allang blij dat ik het tot januari heb kunnen uitstellen. Het backpacken in de winter valt me eigenlijk niet tegen, het heeft ook wel weer wat zo in de sneeuw. Natuurlijk ishet jammer dat jeop een verveeld moment niet kan chillen (slapen) ineen parkje maar een cafeetje eneen spelletje backgammon is ook nooit vervelend ;)

Maar om bij het begin te beginnen: we vetrokken woensdag vanuit Istanbul naar Edirne, een klein stadje inTurkije. Nog even ruzie gemaakt met de mensen uit de dorm die geen woord engels konden en nu ook wilden dat ik iets ondertekende in het Turks. Na 4 maanden lang alle brieven, uitnodigingen voor feestjes en veranderingen in regels in het turks was dit een beetje de druppel en heb ik ze dat haarfijn uitgelegd, aangezien ze het toch niet konden verstaan. Uiteindelijk hebben verschillende studenten het voor me vertaald en zag ik geen andere oplossing dan het maar te tekenen maar ik denk niet dat ik nog met open armen word ontvangen als ik daar terug kom ;) In Edirne hebben we onze coachsurfer, Orhan ontmoet. Couchsurfen is een site waar je met mensen in contact kan komen die gratis een bed of bank voor je hebben waar je op kan slapen. Het leuke is dat je niet alleen geld bespaart maar ook eenheel ander beeld van de stad te zien krijgt dan (alleen) de grote toeristische attracties.Orhan woontnog thuis maar eerst hadden we zijn ouders helemaal niet gezien. Samen met hem hebben we de hele staddoorgebanjerd en hij kon er heel veel nuttigs over vertellen, superleuk. Meteen nog maar een extra nachtje gebleven en toen vertelde hij dat zijn ouders allebei blind waren maar dat we gewoon hoi moesten zeggen als we ze tegenkwamen op de gang en verder niks.Zo gezegd maar zo dus niet gedaan he?Toen we ze de volgende dag tegenkwamen in de gang en hoi zeiden werden we meteen gekust en in de keuken gesleurd voor een uitgebreid ontbijt. Ze konden allebei geen woord engels en zonder de lekker universele lichaamstaal is ons turks toch ook een stuk beperkter maar dat maakte het juist heel grappig en het waren echt ontzettend lieve mensen! Na een paar uur hebben we ons naar de stad kunnen slepen en daar weer gemeet met Orhan. Edirne is echt een super rustig chill stadje en dat was een veraderming na istanbul, waar je continue aangesproken word door taxichauffeurs, verkopers en gewoon mannen in het algemeen. Was echt wel goed klaar met Istanbul aan het eind dus was heel blij dat we zo een goede ervaring als laatste herinnering aan Turkije hebben.

Daarna door gereisd naar Plovdiv in Bulgarije. We zijn van plan om het meeste te liften maar vonden dit in Turkije toch een beetje eng dus hebben we maar een bus geboekt. Geheel in de Turkse mentaliteit ietwat te laat bij de bus gekomen die ons naar het busstation zou brengen. Geheel tegen de Turkse mentaliteit reed deze echter op tijd en moesten we er dus inspringen met onze massive tassen. Bij deze hectiek regel 1 van het reizen vergeten: check altijd of je in de goede bus zit.Je voelt het natuurlijk al aankomen maarwe kwamen natuurlijk aan op het verkeerde busstation. Een aardig ventje heeft ons meteen weer teruggebracht tot het centrum en daar moesten we een taxi pakken. Daarin gesprongen enmet de leukste taxichauffeur ooit gekletst en uitgelegd dat we nog maar 15 lira overhadden. Dit was geen probleem gelukkig dus vrolijk afscheid genomen van de man. Toen we goed om ons heen keken raakten we lichtelijk in paniek. We waren in de middle of nowhere, langs de weg en we hadden letterlijk nog 15 cent. Als de beste bus dus niet op zou komen dagen zouden we een groot probleem hebben. Voor de verandering maar een potje (of 5) backgammon gespeeld en toen kwam gelukkig totaal uit het niks de bus aangekart: wonderbaarlijk hoe dat zichzelf toch altijd opeens weer oplost. Gelukkig goed aankomen in Plovdiv en daar bij twee verschillende couchsurfers gebleven. Met de eerste zijn we heerlijk uit eten geweest en uit geweesten de dag erna zijn we heel fijn naar een zwembad geweest in een dorpje verderop. Hij moest helaas weg dus hebben we een andere couchsurfer gevonden. Die was aan het werk dus zijn broertje kwam ons ophalen. Dit bleek een hilarisch knaapje van net 18 te zijn die die avond zijn verjaardag vierde en het best cool vond dat er twee 22 jarige waren. In het begin was dit erg grappig maar later voelden weons toch wel echt te oud. Gelukkig kwam toen de echte couchsurfer thuis en zijn we met hem en zijn vrienden naar een bar gegaan voor wat serieusere gesprekken. Veel van de mensen vertelden ons dat ze couchsurften gebruikten omdat ze zelf niet konden reizen maar wel graag met buitenlandse mensen in contact wilden komen. Weer even zo een momentje waar we erg blij waren dat we uit Westeuropa komen en de hele wereld over kunnen reizen.

Daarna veel te snel afgescheid genomen en op naar Sofia, liftend dit keer. Het duurde even voor we door hadden wat de goede plek was maar toen we die eenmaal gevonden hadden stopte auto nummer 4 al om ons mee te nemen. De beste vent kon behalve het woord eagle niet zo veel engels dus waren de gesprekken, behalve het constante aanwijzen van de eagles, ietwat beperkt. Eenmaal in Sofia aangekomen onze volgende couchsurfer ontmoet, Johan. Johan is eenzweed maarwerkt online en doet dit steeds op een andere plek in de wereld, waar hij 2 of 3 maanden woont: kortom, mijn held. De eerste avond zijn we met hem en een van zijn ietwat vreemde vrienden naar een klimmuur geweest waar Ruth en ik er pijnlijk achterkwamen dat we toch echt wel erg uit vorm waren. De dagen erna met Johan de stad door gebanjerd, hij wist heel veel geheime plekjes en barretjes waardoor we echt een heel ander beeld van Sofia hebben dan de gemiddelde toerist :). Daarna liftend op naar Belgrado, waar we in tegenstelling tot de keer ervoor de juiste plek snel hadden gevonden. Dus na 10 minuten opgepikt door een rijke macedonier die op weg was naar een van de EK handbalwedstrijden in Nis. Ruth heeft ook altijd gehandbald dus dat was makkelijke gespreksstof :). Op de snelweg in Nis overgestapt naar een vrwachtwagenchauffeur die ons tot het begin van Belgrado heeft gereden en geen woord engels kon maar ons in gebarentaal uitlegde dat we best in zijn wagen mochten slapen als we geen lift naar het centrum konden vinden. Lief bedacht natuurlijk maar toch niet echt ons idee van goede plannen. Gelukkig stopte wederom na 3 minuten een auto die ons naar het centrum kon brengen. Zijn naam was Milan strongmen, het was een oud body builder en hij maakte het erg duidelijk dat we hem altijd konden bereiken als we problemen hadden en dat hij graag mensen voor ons in elkaar wou slaan: altijd een prettig idee ;). Omdat ons Belgrado plan nogal lastminute was hadden we geen leuke couchsurfer konden vinden dus zijn we naar een chill hostelletje gegaan waarvan de man ons uiteindelijk aan een kaartje voor 2 van de EKwedstrijden heeft geholpen: superrelaxed. Uiteindelijk dus naar zowel Polen-Denemarken en Serbie-Slowakije geweest wat allebei supermooie wedstrijden waren (27-26 en 21-21). De rest van de wedstrijden kijken we zoveel mogelijk online, waardoor ik echt heel erg verlang om zelf eindelijk weer te mogen! Verder in Belgrado veel rondgehobbeld, de gratis tour door de stad gedaan en nog meer rondgehobbeld. Opvallend was meteen hoe vriendelijke alle Serviers waren. Zodra we onze kaart tevoorschijn haalden kwamen er van alle kanten mensen aanhollen om te vragen of ze konden helpen, dat gaf het meteen een goed gevoel. Echt een aanradertje dus! Gister doorgegaan naar Sarajevo. Ruth was een beetje ziek, het weer was prut en er was geen directe snelweg dus hebben we besloten om de bus te nemen, ook wel weer eens lekker. Helaas stond de verwarming op bloedheet en stonk de man voor me naar sigaretten waardoor ik niet zoveel heb kunnen slapen (en dat gebeurd niet vaak). Aangekomen op het busstation moesten we nog 3 km lopen met onze grote backpacks door een sneeuwstorm maar dat ging allemaal nog verrassend soepel. Gelukkig ook snel ons chille hostelletje gevonden en daar zit ik nu. Als het goed is vertrekken we morgen naar Split waar we 2 of 3 nachtjes blijven voor we naar onze eindbestemming Ljubljana gaan. Over een weekje ben ik dus alweer thuis, een gek idee maar begin er stiekem wel heel veel zin in te krijgen :) Tot dan! xxxxx